Ziemie Sułtanatu Omanu rozciągają się na południowo-wschodnim brzegu Półwyspu Arabskiego. Omywane wodami Morza Arabskiego i Zatoki Omańskiej, pustynne piaski Omanu sąsiadują z Jemenem, Arabią Saudyjską i Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi. Mając za sobą wiele wieków burzliwej historii, ziemie te, będące domem dla niemal trzech i pół miliona osób, zjednoczyły się ostatecznie pod absolutnym panowaniem sułtana Kabus ibn Said As-Said dopiero na początku lat siedemdziesiątych XX wieku. Odkąd obecny sułtan objął rządy nad narodem, jego reformy wydźwignęły społeczeństwo Omanu ku lepszej edukacji, większej otwartości na Zachód i wyższej jakości życia.

Miejscem wzniesienia pałacu sułtana jest Muscat – stolica państwa i jego największe miasto. Przeważająca część zamieszkujących je ludzi potrafi sprawnie posługiwać się językiem angielskim, choć oficjalnym językiem całego państwa jest arabski. Od ponad stu lat Oman łączą bliskie więzi z Wielką Brytanią, a dzięki rozważnej polityce także z najbliższymi sąsiadami. Wnoszące się na jego północy i południu góry ograniczają rozległe połacie pustyni, niegdyś skryte w toni praoceanów, dzięki czemu do dziś w pustynnych piaskach spoczywają skamieliny morskich stworzeń. Najwyższym szczytem jest Dżabal asz-Szams – Góra Słońca w łańcuchu Gór Kamiennych Al-Hadżar na północy kraju. Płaski bezmiar pustyni Omanu poprzecinany jest miejscami pięknymi dolinami, którymi niegdyś płynęły dawno wyschnięte rzeki. Na wschodzie kraju piaski wznoszą się na niemal na 200 metrów tworząc imponujące wydmy, za którymi w codziennym spektaklu natury znika wieczorne słońce ukazując niesamowicie rozgwieżdżone niebo.

Oman to jedyny muzułmański kraj, którego większość mieszkańców wierna jest ibadyckiemu nurtowi islamu. Bardzo stare nauki ibadytów wymagają od swych wyznawców przestrzegania wyjątkowo konserwatywnych zasad, podróżni powinni więc wykazać zrozumienie dla religijnej tradycji Omanu. Podczas przebywania w miejscach publicznych należy okryć ramiona i kolana, a w czasie świętego miesiąca ramadan dodatkowo ograniczyć spożywanie posiłków i napojów oraz palenie tytoniu. Miejscowa ludność często przywdziewa tradycyjne szaty diszdasza, przyozdobione pod szyją frędzlem, który dawniej perfumowano. Ozdobnym elementem szat jest zatknięty u pasa handżar – krótki, bardzo ostro zakrzywiony sztylet otulony zdobioną pochwą, widniejący w herbie i na fladze Omanu.

Kuchnia Omanu to proste i smaczne połączenie ryb, w tym mięsa rekinów, drobiu i baraniny, z nieco większym dodatkiem przypraw niż w przypadku dań w innych krajach arabskich. Szczególnym przysmakiem, słynnym na całym półwyspie, są zaś omańskie słodycze – wyborne daktyle i półpłynna chałwa. Daktyle często podawane są z łagodną omańską kawą, doprawianą kardamonem.

Klimat

W przeważającej części kraju klimat jest bardzo suchy i gorący. Wybrzeże Omanu, obdarowane pięknymi plażami, jest jednak wyjątkiem, ponieważ w jego pobliżu wilgotność powietrza wzrasta. Nieco chłodniejsze, lecz wciąż rozgrzane powietrze na wybrzeżu dawać się może jednak we znaki mocniej niż powietrze nad spieczoną słońcem pustynią, właśnie przez wzrost jego wilgotności, choć bliskość wody łagodzi bijący z nieba żar. Lato w Omanie rozpoczyna się pod koniec kwietnia i trwa do października, będąc okresem najwyższych temperatur, przekraczających nierzadko 50°C w cieniu. Zimą temperatura waha się pomiędzy 15 a 23°C. Opady w Omanie są bardzo niewielkie i pojawiają się sporadycznie, choć klimatycznie łagodniejsze południe kraju regularnie nawiedza letni monsun, utrzymując strumienie w ruchu i będąc błogosławieństwem dla żyznych ziem tego regionu.

Waluta – rial omański (OMR)