Państwo Środka, czyli Chińska Republika Ludowa, to ogromne państwo zamieszkane przez najliczniejszy naród na Ziemi o bardzo starych tradycjach. Niemal 1,5 miliarda osób zamieszkuje górzysty kraj wielkości Stanów Zjednoczonych, podzielony na liczne prowincje. Większość populacji łączą dwa główne wyznania, taoizm i buddyzm, dzielą jednak dialekty związane z poszczególnymi regionami, a nawet dużymi miastami, zupełnie niezrozumiałe dla ludzi z innych części kraju, mimo że językiem urzędowym całego państwa jest mandaryński.

Naród pod rządami cesarzy kolejnych dynastii stworzył w ciągu wieków potężne imperium, które wzrosło w opartej na konfucjanizmie jednej z najstarszych i najważniejszych cywilizacji świata. Wydarzenia, jakie miały miejsce w Chinach w XX wieku, doprowadziły do upadku cesarstwa i powstania socjalistycznej republiki, której faktyczny kapitalizm spowodował zdumiewający wzrost gospodarczy czyniący z Chin światowe mocarstwo.

Wkład Chin w obraz dzisiejszego świata trudny jest do przecenienia. Wielką część dostępnych na świecie dóbr wyprodukowano w fabrykach Państwa Środka. Do najbardziej znanych elementów kultury chińskiej należą muzyka oraz pismo – ciągle rozszerzany zestaw kilkudziesięciu tysięcy skomplikowanych znaków. Mają one odrębne znaczenie, ale też reprezentują sylaby, a ich staranna kaligrafia jest dla Chińczyków bardzo ważna. Olbrzymi wpływ kultury chińskiej zaowocował przejęciem chińskich znaków jako sposobu zapisu języków wielu sąsiednich państw. Prócz wszechobecnej czerwieni i wężopodobnych smoków, uważanych w Chinach za szczęśliwe symbole życia i pogody, skojarzenia z Państwem Środka budzą sztuki walki kung-fu oraz medytacyjne tai-chi, odwołujące się do równowagi i przenikania się przeciwstawnych sił we wszechświecie, czego symbolem jest znak Yin-Yang.

Kolejnym, nie mniej popularnym symbolem Chin jest zdrowa i oryginalna kuchnia, bardzo rozpowszechniona i doceniana we wszystkich krajach świata, a także piękna porcelana, na której podawane są znakomite dania. Choć każdy region i okolice wielkich miast, takich jak Pekin czy Szanghaj, posiadają własną specyficzną kuchnię, najbardziej znana jest kantońska. Wspólną cechą regionalnych kuchni jest połączenie ryżu, dużej ilości warzyw i drobno posiekanego mięsa przyrządzanego w woku oraz spożywanie dań dwiema drewnianymi pałeczkami trzymanymi w jednej dłoni. Niezbędnym składnikiem posiłków jest herbata przygotowywana z wielu odmian według starych tradycji, do których Chińczycy przywiązują dużą wagę.

Klimat

Państwo Środka to gigantyczny obszar lądu o bardzo zróżnicowanej rzeźbie terenu. Taki też jest jego klimat przybierający na północy chłodny, na południu zaś tropikalny charakter. Zimy bywają chłodne, a na dalekiej północy i w wyżej położonych regionach mróz może być bardzo dotkliwy.

Lato w wielu miastach wschodnich Chin to pora gorąca i wilgotna z dużą ilością opadów. Temperatura w większości miast pozostałej części kraju utrzymuje się powyżej 20° C, z wyjątkiem wyższych partii gór, gdzie jest znacznie niższa, oraz położonych nad rzeką Jangcy „Trzech Pieców” – miast Chongqing, Wuhan oraz Nanjing (zwanego też Południową Stolicą), gdzie przekracza 30° C. Najgorętszym miejscem w kraju jest jedna z dwóch najgłębszych depresji świata, położona w północno-zachodnich Chinach depresja Turpan, gdzie 154 metry poniżej poziomu morza temperatura często przekracza 40° C.

Najprzyjemniejszy klimat w Chinach panuje w położonej na południu, lecz wypiętrzonej prowincji Yunnan. Przez cały rok jest tam przyjemna pogoda, choć letnie miesiące niosą ze sobą obfite opady.

Pekin znajduje się w strefie wpływów monsunu, dlatego lato jest gorące z obfitymi opadami, zima zaś mroźna, z ładną, lecz suchą i wietrzną pogodą. Letnie opady są nagłe i zdarzają się najczęściej wieczorami, warto zatem pamiętać o parasolu. Wiosna i jesień są krótkie, ale to właśnie jesień jest najlepszym okresem na odwiedziny w stolicy Państwa Środka dzięki przyjemnie łagodnej temperaturze, niewielkiej wilgotności powietrza i błękitnemu niebu.

Szanghaj także najlepiej odwiedzić jesienią lub wiosną, gdyż zima przynieść może temperaturę poniżej zera, latem zaś powietrze ogrzewa się do ponad 35° C przy bardzo dużej wilgotności.

Najważniejsze atrakcje:

• Pekin

Północna Stolica – to stolica najliczniejszego narodu świata, w której sercu wzniesiono imponujące Zakazane Miasto będące siedzibą dwóch ostatnich dynastii cesarskich, spokojną oazą w centrum wielkiego miasta i symbolem potęgi chińskiego imperium. Wśród licznych ciekawych miejsc Pekinu jednym z najważniejszych jest największy na świecie, niemal pusty plac Tiananmen znajdujący się przed prowadzącą do Zakazanego Miasta Bramą Niebiańskiego Spokoju, której zawdzięcza swą nazwę. To miejsce narodzin Chińskiej Republiki Ludowej oraz krwawo tłumionych protestów ludności. Kolejnym ważnym miejscem Pekinu jest otulona pięknym parkiem Świątynia Niebios, jeden z najważniejszych obiektów sakralnych Państwa Środka.

W pobliżu Pekinu znajdują się dobrze zachowane fragmenty Wielkiego Muru Chińskiego – największej budowli na świecie, licznie rozgałęzionego i ciągnącego się przez niemal 6000 kilometrów muru obronnego z licznymi strażnicami, który zbudowany został kosztem wielu ludzkich istnień, a chronić miał imperium przed najeźdźcami z Wielkiego Stepu i po dziś dzień wije się wśród wzgórz, będąc widocznym nawet z kosmosu.

• Szanghaj

Położone w delcie Jangcy największe miasto Chin i jedno z największych miast na świecie – Szanghaj – to niezwykłe połączenie Wschodu i Zachodu, w którym tradycje chińskie kryją się w cieniu strzelających pod niebo fantazyjnych wieżowców, symboli potężnej gospodarki Państwa Środka. Rozświetlana neonami metropolia, futurystyczna i orientalna zarazem, jest miejscem, gdzie nowoczesna technika przemyka między tradycyjnymi świątyniami wszystkich wielkich religii. Niepowtarzalną atmosferę tego miasta najlepiej podziwiać w miejscu zwanym Bund, co oznacza po prostu nabrzeże, gdzie ograniczono wysokość zabudowań, by ukazać panoramę metropolii.

• Xi’an

Stolica prowincji Shaanxi jest jednym z najważniejszych miast w historii Chin, siedzibą 13 dynastii i 73 cesarzy. Miasto wypełniają zabytki wspaniałej przeszłości, jednak największa atrakcja znajduje się poza jego murami. Jest nią Terakotowa Armia, której oddziały liczące 8000 naturalnej wielkości żołnierzy (każdy ma indywidualne cechy i rysy twarzy) otoczyły w szyku bojowym grobowiec pierwszego cesarza Chin. Xi’an było także miejscem, do którego z odległych krain ciągnęły Jedwabnym Szlakiem karawany kupców i skąd tą samą drogą podróżnicy wyruszali na spotkanie Zachodu.

• Jedwabny Szlak

Miano Jedwabnego Szlaku nosiły splecione ze sobą trasy, którymi ponad dwa tysiące lat temu kupcy, podróżnicy, wojska i pielgrzymi przemierzali niemal 10 000 kilometrów lądu i mórz Azji w drodze nad Morze Śródziemne, do Indii, na Półwysep Arabski i ku bezkresnym pustyniom Afryki, rozpoczynając lub kończąc swą podróż w Xi’an, u zbiegu wszystkich dróg. Karawany kupieckie wędrujące Jedwabnym Szlakiem niosły drogocenne towary i idee drogie podróżnikom, pomagając łączyć wielkie cywilizacje Chin, Indii, Persji, Mezopotamii, Egiptu i Rzymu, i czyniąc z Jedwabnego Szlaku podwalinę świata, jaki znamy. Dwie główne jego trasy wiodły północą i południem, omijały niegościnną Wyżynę Tybetańską, by dzielić się na kolejne rozwidlenia docierające do ziem wielu ludów Azji i Bliskiego Wschodu. Podróże Jedwabnym Szlakiem przyniosły Europie nie tylko chiński jedwab, lecz także proch strzelniczy, druk, wiedzę astronomiczną i nawigacyjną. To właśnie Jedwabny Szlak umożliwił jednemu z pierwszych ludzi Zachodu, weneckiemu podróżnikowi Marco Polo, dotarcie na Daleki Wschód. Dzięki istnieniu tej drogi Zachód i Wschód mogły podjąć dialog, obdarowując się wzajemnie zdobyczami swych kultur.

• Prowincja Yunnan

Granicząca z Tybetem oraz Birmą, Laosem i Wietnamem prowincja Yunnan to etniczny tygiel, w którym stykają się wpływy sąsiednich państw. Odrębność kultury prowincji można zaobserwować we wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO mieście Lijang, odbiegającym od chińskich tradycji. Nazwa prowincji oznacza Na Południe od Chmur, a tajemniczej nazwie uroku dodaje fakt, że znajduje się tu jedno z miejsc uważanych za inspirację himalajskiej utopii Shangri La opisanej w „Zaginionym horyzoncie” Johna Hiltona. Prowincja Yunnan jest również ojczyzną zdrowej i cenionej na całym świecie herbaty Pu Erh.

• Tybet

Tybetański Region Autonomiczny to państwo zaanektowane w połowie XX wieku przez Chiny, na którego granicy znajduje się najwyższy szczyt świata Czomolungma (Mount Everest). Obecny przywódca Tybetu – Dalajlama XIV – zmuszony został do wyemigrowania z Pałacu Potala w stolicy kraju, Lhasie, po zajęciu państwa przez chińską armię. Siedziba dalajlamów to wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO największy budynek mieszkalny na świecie i zarazem najwyżej na świecie położony pałac. Tybet i życie Dalajlamy XIV rozsławiły dwie produkcje filmowe, ukazujące życie młodego przywódcy i dramatyczną historię kraju, „Kundun” oraz „Siedem lat w Tybecie”. Ciekawostką jest fakt, że nazwę każdego miejsca w Tybecie wymawia się co najmniej na cztery sposoby, przy czym dla celów turystyki formy spotykane na znakach i biletach ujednolicono. W buddyjskim Tybecie przetrwały, mimo prób ich wykorzenienia przez chińskie władze, dawne wierzenia i praktyki, do których należą zaszczytny i urządzany wyłącznie dla mnichów „niebiański pogrzeb”, polegający na pozostawieniu ciała zmarłego na pożarcie sępom, oraz praktykowany zwyczaj poliandrii i poliginii.

Waluta – juan renminbi(CNY)