Pociąg Eastern & Oriental Express nigdy nie wygra bitwy z czasem, bo oczywiście szybciej z Singapuru do Bangkoku dostaniemy się samolotem, ale przecież nie o to tutaj chodzi… Takich wrażeń nie doświadczy się, korzystając z żadnych innych środków transportu. Miałem okazję jechać tym ekskluzywnym pociągiem i z przyjemnością podzielę się z Państwem wrażeniami.

Podróż rozpocząłem w Singapurze, od pobytu w jedynym w swoim rodzaju hotelu, będącym jednocześnie wizytówką miasta – Marina Bay Sands. Niezwykle okazały, najdroższy budynek świata i jednocześnie obiekt z największym infinity pool (ponad 150 m długości) na świecie, położonym na 57 piętrze, skąd rozpościerają się zapierające dech w piersiach widoki na Downtown. Polecam spędzenie choćby jednej nocy w tym miejscu. Osobom wymagającym większej prywatności oraz poszukującym hotelu bardziej butikowego polecam designerski Fulerton Bay Hotel lub tradycyjny kolonialny Raffles Hotel.

Właśnie w Raffles Hotel rozpoczęła się moja przygoda – podróż w czasie pociągiem Eastern & Oriental Express. W oczekiwaniu na przejazd na stację kolejową przy akompaniamencie nostalgicznej muzyki rozkoszuję się smakiem słynnego drinka Singapore Sling (wynalezionego w tym hotelu). Tu poznaję również, siedzących przy tym samym stoliku, podróżnych z innych stron świata.

Przed dotarciem na stację przemiły przewodnik opowiada niezliczone ciekawostki dotyczące Singapuru i życia jego mieszkańców, subtelnie nawiązując do czekającej nas podróży. Pociąg Eastern & Oriental Express, kontynuując tradycję luksusowego konceptu kolei, zapoczątkowanego przez siostrzany europejski skład o nazwie Venice Simplon Orient Express, rozpoczął transport pasażerski z Singapuru i Kuala Lumpur do Bangkoku. Luksusowe wagony sypialne i wagony restauracyjne słynące ze swej kuchni sprawiły, że pociągiem podróżowały osoby szlacheckiego pochodzenia, dyplomaci i ludzie biznesu. Dziś Eastern & Oriental Express wozi głównie pasażerów z zagranicy chcących poznać tę część Azji od samego jej wnętrza. Amerykanie, Brytyjczycy, Francuzi, ale też Szwajcarzy i Japończycy umiłowali sobie właśnie taką formę zwiedzania i to oni stanowią stałą klientelę.

Po przejściu odprawy celnej moim oczom ukazuje się długi na całą stację, okazały pociąg. Przy wejściu do każdego wagonu czekają stewardzi skorzy do ciepłego powitania, pomocy w przenoszeniu bagaży podręcznych. Przypisany do mojego wagonu steward odprowadza mnie do przedziału. Kabina, jak zawsze w sieci Orient Express, wykończona jest najlepszymi materiałami. Ściany z bogato inkrustowane drewnem wiśniowym , malezyjskie zasłony z chińskimi motywami, a na podłodze ręcznie tkane tajskie dywany. Kabina State, bo taką miałem okazję zarezerwować, to przestronne miejsce dla dwóch osób, z łazienką i kabiną prysznicową, co zapewnia dużą dozę prywatności. Kabina wyposażona jest ponadto w szeroką, rozkładaną sofę i fotel, który w razie potrzeby przeobraża się w drugie łóżko, jedno ruchome krzesło, dwa rozkładane stoliki i szafę. Szerokie, podwójne okna zapewniają nieskazitelny widok.

Od razu po wejściu do przepięknej kabiny poczułem prawdziwy klimat tego niesamowitego wehikułu czasu na szynach. W jednym wagonie mieszczą się tylko cztery takie kabiny. Wyjątkiem są prezydenckie. Zaledwie dwie mieszczą się w wagonie, co świadczy o klasie pociągu. Na zewnątrz panuje ciepły, wilgotny, tropikalny klimat, ale w kabinie już optymalna temperatura i wilgotność, dzięki dającej się dowolnie zaprogramować klimatyzacji.

Jeśli jednak mamy chęć poczuć zapach okolicznych pól ryżowych czy sfotografować wciąż zmieniające się barwy zachodzącego słońca, to możemy skorzystać ze znajdującego się na końcu pociągu tzw. Observation Car, gdzie przy lampce znakomitego wina będziemy delektować się urokami natury. Bujne plantacje ryżu, trzciny cukrowej, oleju palmowego, drzew kauczukowych i kawy budują wciąż zmieniające się za oknem widoki. Lokalni rolnicy, pracujący często dość prymitywnymi jeszcze metodami, z uśmiechem na ustach pozdrawiają pasażerów okazałego pociągu.

W trakcie podróży przez trzy państwa, podczas dłuższych postojów pociągu organizowane są wycieczki dla gości. Jest więc okazja poznania takich miejsc jak George Town na wyspie Penang, gdzie dzięki bezstresowemu stylowi życia, diecie opartej w dużej mierze na rybach i owocach morza oraz przyjacielskiej społeczności, przeciętna długość życia wynosi 83–85 lat, co jest jednym z najlepszych wyników na świecie. Z tego powodu wielu Japończyków przenosi się tutaj na stałe. W George Town odwiedziłem również lokalny targ, bogaty w tutejsze, jak dla mnie niezwykle egzotyczne produkty. Następnym etapem wycieczki była olbrzymia, ceniona na wyspie świątynia konfucjańsko-taoistyczna Khoo Kongsi, w której starannie pielęgnowane jest dziedzictwo tego miejsca. Uroki wyspy Penang docenili również amerykańscy filmowcy, nakręcono tu film „Anna i król”, z Jodie Foster w roli głównej.

Kanchanaburi, na zachód od Bangkoku, stanowi cel drugiej wycieczki na trasie podróży. Jego historia mocno powiązana jest z II wojną światową, dlatego nakręcono tu hollywoodzki klasyk „Most na rzece Kwai” z 1957 r. I właśnie ten okazały stalowy most jest symbolem okolicy. Wraz z innymi uczestnikami podróży zobaczyłem także Muzeum Wojny upamiętniające wydarzenia z tamtych czasów i wziąłem udział w krótkim, ale treściwym rejsie wzdłuż rzeki, prowadzonym przez lokalnego historyka. W każdej wycieczce towarzyszą gościom specjalnie umundurowani członkowie Eastern & Oriental Express Security, co z pewnością podwyższa bezpieczeństwo, a przy tym komfort podróży. Przy wejściu do pociągu zawsze pilnują, aby nikt niepożądany nie dostał się do środka.

W czasie podróży manager pociągu zaprasza gości na wieczorną rozrywkę. Ja miałem przyjemność uczestniczyć w wieczorze zapoznawczym, prowadzonym przez charyzmatycznego pianistę, oraz w degustacji miejscowych owoców, takich jak: durian, rose apple, pomelo i pitaja, zwana również smoczym owocem. Ponadto obejrzałem mistyczny pokaz tradycyjnego tajskiego tańca, który w trzęsącym się pociągu był nie lada wyczynem.

Obsługa pociągu cieszy się nieskazitelną reputacją, co daje się odczuć w każdej sytuacji. Jak dla większości podróżnych, i dla mnie duże znaczenie miała możliwość skosztowania orientalnych potraw, serwowanych w trzech różnych restauracjach. Kucharze wykazali swój kunszt, łącząc kuchnię międzynarodową z lokalną, typowo azjatycką, i tworząc niezapomniane kompozycje smakowe.

Każdego ranka zapach świeżo mielonej kawy rozchodzi się po kabinie. O indywidualnie umówionej poprzedniego wieczoru godzinie steward puka do drzwi i podaje lekkie, ale pożywne śniadanie. Zarówno lunch, jak i kolacje proponowane są gościom o dwóch różnych godzinach, do wyboru. Dzięki temu unika się tłoku i daje poczucie wyjątkowości każdemu podróżnemu. Co więcej, osoba na enigmatycznym stanowisku Maître d’hôtel codziennie rozpisuje układ stołów, aby za każdym razem goście zasiadali do posiłku z inną, ciekawą osobą. Poza trzema wykwintnymi restauracjami w pociągu są także: piano bar, biblioteka z kącikiem masażu, niewielki butik z pamiątkami i wspomniany wcześniej otwarty wagon obserwacyjny. Mimo licznych atrakcji, warto również przeznaczyć kilka chwil dla siebie, zajrzeć do ulubionej książki, napisać list do najbliższych na papierze sygnowanym logo pociągu. Ja wykorzystałem ten czas na spisanie niniejszej relacji z podróży.

Po trzech dniach dotarłem do Bangkoku. Gdy pożegnałem się z załogą pociągu, na stacji czekali już na mnie kierowca i prywatny przewodnik, z którymi udałem się na zwiedzanie miasta.

Była to dla mnie niezapomniana przygoda, dzięki której poznałem sporą część tropikalnej Azji w wyjątkowy sposób. Nie opuszcza mnie myśl, aby w przyszłości wrócić raz jeszcze na tę wielką azjatycką trasę, czego też i Państwu życzę!

Krzysztof Zapletal
Luxury Travel
krzysiek@luxurytravel.pl, +48 502 057 769